Συνήθως οι ανακοινώσεις και τα δελτία τύπου που αναφέρονται σε επερχόμενες συναυλίες βρίθουν υπερβολών. “Ο θεός του τάδε είδους”, “οι πρωτοπόροι της δείνα σκηνής που συναρπάζουν τα πλήθη” και δεν συμμαζεύεται. Εδώ όμως υπήρχε απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια.
“Οι Γερμανοί thrashers SODOM επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη και στο Eightball Club και δηλώνουν έτοιμοι να τα ισοπεδώσουν πάλι ΟΛΑ!”. Και αυτό ακριβώς έγινε…
Πριν πάμε στο κυρίως… γεύμα, είχαμε ένα χορταστικότατο ορεκτικό αποτελούμενο από τρεις ελληνικές μπάντες. Πρώτοι χρονικά εμφανίστηκαν οι Breakthrough τους οποίους δυστυχώς δεν πρόλαβα (από ένα μίνι γκάλοπ που έκανα μιλώντας με κόσμο, άρεσαν και ήταν πολύ ικανοποιητικοί).
Λίγο πρις τις 21.30 ανέβηκαν στη σκηνή οι Chronosphere, και για τα επόμενα είκοσι λεπτά έβαλαν τον κόσμο που είχε αρχίσει να γεμίζει σιγά σιγά το Eightball σε headbanging mode με το old-school thrash τους. Δεμένοι, με καλή σκηνική παρουσία και δυνατό drummer προκάλεσαν τον πρώτο μίνι πανικό με μία δυναμική διασκευή του ‘Ace of Spades’ αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις.
Δέκα περίπου λεπτά μετά, στις 22.00 και εν μέσω ενός ‘μπριζώματος‘ που υπήρχε γιατί τα ωράρια εμφάνισης δεν είχαν τηρηθεί, ήρθε η σειρά των Fatal Mutiny. Κλασικό thrash επίσης, με επιρροές από πρώιμους Kreator (τους τίμησαν με μια αρκετά καλή διασκευή του ‘Betrayer’) αλλά και με crossover αναφορές, είχαν δυναμισμό στην εμφάνισή τους αλλά δεν μπορώ να πω ότι έκλεψαν τις εντυπώσεις στα τριάντα λεπτά που έπαιξαν. Κρίνοντας μάλιστα από τις αντιδράσεις του κόσμου, μάλλον θα έπρεπε να εμφανιστούν στη θέση τους οι Chronosphere που άρεσαν περισσότερο.
Όλα όμως ηταν έτοιμα για την πολυαναμενόμενη εμφάνιση του Tom Angelripper και της παρέας του. Οι τελευταίες μπύρες κατέβαιναν στα διψασμένα λαρύγγια των fan την ώρα που γινόταν ένα αρκετά χρονοβόρο τελευταίο soundcheck και ενώ ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα η προσμονή και η ανυπομονησία. Λίγα λεπτά μετά τις 23.00 για τους, περισσότερους από τριακόσιους, “πιστούς” που είχαν σχεδόν γεμίσει το Eightball λαμβάνει τέλος. Ο Tom μαζί με τους δύο μουσικούς συνοδοιπόρους του, τον Bernd “Bernemann” Kost στην κιθάρα και τον Markus “Makka” Freiwald στα ντραμς εμφανίζονται μέσα σε αποθέωση, πιάνουν μπάσο, κιθάρα και μπαγκέτες και….. γεια σας.
Η αρχή γίνεται με το ‘My Final Bullet’ (πολύ καλή επιλογή για opener) και για τις επόμενες δύο ώρες γκρεμίστηκαν τα τσιμέντα.
https://www.youtube.com/watch?v=F6FFT_SNZas
Ακολουθούν τα ‘Eye for an Eye’, ‘Outbreak of Evil’ και ‘M-16’ σε μία σειρά τραγουδιών που τσάκιζε κόκκαλα με τη μπάντα να δείχνει με το καλημέρα ότι δεν αστειεύεται. Δυσκολεύομαι πραγματικά να αποδώσω στο (έστω και ηλεκτρονικό) χαρτί το πόσο ωραία περάσαμε όλοι σε ένα ‘γεμάτο’ live, από αυτά που τιμούν την παράδοση των καλών thrash συναυλιών. Δεν υπήρχε ούτε δευτερόλεπτο που να μην γινόταν μανιασμένο moshing (κυρίως), crowd surfing (λιγότερο) και stagediving (ακόμα λιγότερο αφού όλο το security team του club και όχι μόνο ρύθμιζε την… εναέρια κυκλοφορία). Αυτό που μου έκανε όμως τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η απόδοση του Angelripper. Η διάρκεια της έντασης που έβγαζε για 120 λεπτά σε τραγούδια δυναμίτες των Sodom που απαιτούν γνήσια δύναμη για να αποδοθούν ήταν εντυπωσιακή. Πραγματικό σκυλί πάνω στη σκηνή, η φωνή του δεν έσπασε ούτε δευτερόλεπτο, δεν υπήρχε κανένα σημείο που να κάνει κοιλιά. Όσο για τους “Bernemann” και “Makka” ήταν συμπαγείς και δεμένοι έχτισαν τον τραχύ ήχο των Sodom με πιστότητα πάνω στη σκηνή.
https://www.youtube.com/watch?v=7obzcufpjIY
Το γούσταραν και οι ίδιοι, ήταν εμφανές αυτό, με τον Tom να μην παραλείπει να μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για το κοινό και τη χώρα μας. “Greece is the best place for heavy metal” και “You don’t know how much I love you” ήταν δύο φράσεις που είπε στη διάρκεια της βραδιάς και δεν το έκανε ούτε από υποχρέωση ούτε για να “γλύψει” τον κόσμο. Τα είπε γιατί τα πίστευε. Για το τελευταίο, τα συναισθήματα είναι αμοιβαία, για το πρώτο δεν είμαι και τόσο σίγουρος, αν το δεις βέβαια από τις συνθήκες και την στήριξη που μπορούν να έχουν τα νέα metal συγκροτήματα της Ελλάδας, στη συντριπτική πλειοψηφία τους.
Ο Tom ήταν τόσο άνετος με τον κόσμο που μοίραζε νερά και μπύρες ενώ σε μια κορυφαία στιγμή έδωσε τους στίχους ενός κομματιού που θα έλεγε (δεν θυμάμαι ποιο) σε κάποιον μπροστά στη σκηνή και τους διάβαζε από εκεί! Είναι δικό μας παιδί άλλωστε και τακτικός επισκέπτης από τα μέρη μας.
Για τον κόσμο τα είπαμε. Αναφέρω χαρακτηριστικά ότι ήταν τόσο διάχυτη η πόρωση που κάποια στιγμή ακούστηκαν και ποδοσφαιρικά συνθήματα, με την ατμόσφαιρα να θυμίζει θύρα φανατικών οπαδών.
Πολύ καλή σε γενικές γραμμές και η επιλογή του setlist με τους Sodom να παίζουν πολλά από τα παλιότερα τραγούδια τους εσκεμμένα με τον Angelripper να δηλώνει ότι ξέρει τα γούστα των Ελλήνων fan και πόσο τους αρέσουν κομμάτια από τους πρώτους δίσκους τους.
https://www.youtube.com/watch?v=3YNPKo44Lzg
Μια άλλη τρομερή σειρά τραγουδιών που έπαιξαν ήταν τα ‘Stigmatized‘ ,‘ Iron Fist‘ από τους Μotorhead, ‘Agent Orange‘ και ‘Ausgebombt‘.
Ήταν ένα απολαυστικό live που έδειξε το μεγάλο και γνήσιο δέσιμο που υπάρχει μεταξύ των Sodom και του ελληνικού κοινού, σχέση παλιά που ανανεώνεται διαρκώς, όπως φάνηκε και από το μεγάλο κομμάτι των νεότερων ηλικιακά fans που ήταν στην…. πρώτη γραμμή.
Αν δεν υπήρχαν και τα προβληματάκια στον ήχο, με το μπάσο να μην ακούγεται καλά σε αρκετά σημεία και έπαιζαν και το ‘Nuclear Winter’ θα μιλούσαμε για μια τελειότατη συναυλία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει η ουσία: Οι Sodom μας πρόσφεραν μια μεγάλη βραδιά, που για όσους ειδικά τους είδαν για πρώτη φορά (αν κρίνω από εμένα) θα τους μείνει αξέχαστη.
Setlist
1 My Final Bullet
2 An Eye for an Eye
3 Outbreak of Evil
4 M-16
5 Proselytism Real
6 I am the War
7 Fuck the Police
8 Among the Weirdcong
9 Stigmatized
10 Iron Fist (motorhead cover)
11 Agent Orange
12 Ausgebombt
13 Christ Passion
14 Sodomy & Lust
15 Blasphemer
16 City of God
17 Into the Skies of War
18 Surfin’ Bird + The Saw is the Law
19 Remember the Fallen (encore)
20 Bombenhagel (encore)