Οι μισοί σχεδόν νέοι της Ελλάδας, ηλικίας 18-35, ζουν με τα λεφτά των οικογενειών τους, σύμφωνα με έρευνα του μη-κερδοσκοπικού ερευνητικού οργανισμού διαΝΕΟσις. Στην ίδια έρευνα μόνο το 15% των άνεργων νέων δηλώνουν ότι θεωρούν αρκετά ή πολύ πιθανό να βρουν δουλειά τους επόμενους έξι μήνες, ενώ το 41% δηλώνουν έτοιμο να μετακομίσει σε άλλη χώρα για να δουλέψει. Η έρευνα διεξήχθη για λογαριασμό της διαΝΕΟσις από την εταιρεία δημοσκοπήσεων MRB το φθινόπωρο του 2016 με τη συμμετοχή 1.500 νέων Ελλήνων και 500 περίπου γονέων τους από όλες τις περιφέρειες της χώρας. Πρόκειται για στοιχεία που αποτυπώνουν μεν την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα όπως τη βιώνει η ελληνική κοινωνία στην εποχή των μνημονίων, αλλά δεν παύουν να προκαλούν έντονες ανησυχίες και απαισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον.
Εξαρτημένοι μεν, αδρανείς δε
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πτυχή της έρευνας που δείχνει ότι αν και η πλειονότητα των νέων είναι ουσιαστικά εξαρτημένη από την οικογένειά τους, δεν συμμετέχουν σε συλλογικές πράξεις ή δράσεις εθελοντισμού σε αντίθεση με τους γονείς τους που συμμετέχουν σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτούς! Επίσης, για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, η πλειοψηφία των νέων δηλώνει ότι το βιοτικό τους επίπεδο στο μέλλον θα είναι καλύτερο από αυτό των γονέων τους (αντίθετα η πλειοψηφία των γονέων πιστεύει το αντίθετο). Ίσως τα παραπάνω αντιφατικά στοιχεία να εξηγούνται από την έμφυτη αισιοδοξία των νέων ανθρώπων αλλά και από την προθυμία τους, σε ποσοστό 41 %, να μετακομίσουν σε άλλη χώρα για να βρουν δουλειά και παρόμοιο είναι το ποσοστό (46%) που δηλώνει διατεθειμένο να μετακομίσει σε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Πρέπει να σημειωθεί ότι από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτουν, μεταξύ άλλων, τα εξής:
38% των νέων ζουν στην Αθήνα.
60% των νέων είναι ελεύθεροι. Μόνο 22% έχουν παιδιά.
Οι Έλληνες νέοι δηλώνουν λίγο περισσότερο αριστεροί, πολύ λιγότερο θρησκευόμενοι (31% έναντι 54%) από τους γονείς τους. Έχουν λίγο καλύτερο επίπεδο εκπαίδευσης από αυτούς, εμπιστεύονται λιγότερο τους θεσμούς και συμμετέχουν λιγότερο σε πολιτιστικά δρώμενα (43% έναντι 57%).
Τα κύρια ευρήματα της έρευνας αποτυπώνονται στα παρακάτω διαγράμματα:
Περίπου ένας στους δύο νέους είχε βρει μέχρι σήμερα μισθωτή εργασία για τουλάχιστο ένα χρόνο. Βρήκε αυτή τη δουλειά κατά μέσο όρο στα 22, και σ’ αυτή δούλευε περίπου 40 ώρες την εβδομάδα.
Σ’ αυτούς που είναι άνεργοι, ωστόσο, είναι διάχυτη η απαισιοδοξία: Μόνο ένα 15% των νέων ανέργων θεωρεί πιθανό να βρει δουλειά τους επόμενους 6 μήνες.
Οι νέοι θεωρούν πως οι φορείς που μπορούν να μειώσουν την ανεργία είναι κατά σειρά η Κυβέρνηση/Βουλή (78%), η Ευρωπαϊκή Ένωση (73%) και τρίτον, με μεγάλη διαφορά, οι επιχειρήσεις/εργοδότες (52%).
Όπως προαναφέραμε οι νέοι αν και δηλώνουν απογοητευμένοι σε πολλές από τις ερωτήσεις, εμφανίζονται πιο αισιόδοξοι από τους γονείς τους όταν πρόκειται για το μέλλον τους. Το 29% των νέων πιστεύουν ότι το βιοτικό τους επίπεδο στο μέλλον θα είναι χειρότερο από το βιοτικό επίπεδο των γονιών τους. Το αντίστοιχο όμως ποσοστό στους γονείς που πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα έχουν χειρότερο βιοτικό επίπεδο από τους ίδιους φτάνει το 55%.
Γενικά οι γονείς φαίνονται πιο πρόθυμοι να αναλάβουν ρίσκο, πιο ενεργά συμμετέχοντες σε συλλογικές δράσεις ή στον εθελοντισμό, με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους θεσμούς (και τα δύο δείκτες κοινωνικού κεφαλαίου, στο οποίο οι νέοι υστερούν σημαντικά) ενώ οι νέοι μοιάζουν να πιστεύουν περισσότερο ότι το περιβάλλον (ότι κι αν περιλαμβάνει ο όρος) πρέπει να λειτουργήσει γι’ αυτά, αντίθετα με τους γονείς τους που πιστεύουν περισσότερο στην ατομική πρωτοβουλία και ευθύνη.