Ο Στέλιος «Σαλβαδόρ» Παπαϊωάννου είναι μία εμβληματική μορφή της ελληνικής μουσικής σκηνής έχοντας αφήσει την σφραγίδα του στην εγχώρια rock ως ιδρυτής, βασικός συνθέτης, τραγουδιστής, και μπασίστας των “Μωρά στη Φωτιά”. Με μόλις τέσσερις δίσκους, συν το επετειακό άλμπουμ για τα 20 χρόνια του συγκροτήματος το 2005, σε κοντά 30 χρόνια ύπαρξης, τα “Μωρά” έχουν πετύχει να παραμένουν σημείο αναφοράς ακόμα και σήμερα, κάτι που αποδεικνύεται από το πάθος που εκλύεται και από τις αντιδράσεις του κοινού στα live τους. Ο ίδιος ο Στέλιος, η διαχρονική «ψυχή» του συγκροτήματος έχει υπάρξει συνεπής απέναντι σε όσα πρεσβεύει ως προσωπικότητα, όπως θα καταλάβετε διαβάζοντας την συνέντευξη που μας παραχώρησε. Ανοίγοντας την καρδιά του, μιλάει για πρώτη φορά για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από την ηχογράφηση του θρυλικού ομώνυμου πρώτου τους δίσκου, απαντά σε πιο προσωπικές ερωτήσεις, περιγράφει με γλαφυρότητα την δύναμη της τέχνης και αποκαλύπτει λεπτομέρειες για το νέο δίσκο που βρίσκεται στο στάδιο της προπαρασκευής. Απολαύστε τον!
Ξεκινήσατε στα μέσα της δεκαετία του ’80, σε μία εντελώς διαφορετική ελληνική κοινωνία. Πώς 
βιώνεις τις αλλαγές που έχουν γίνει σε όλα τα επίπεδα, τόσο προσωπικά όσο και με τα Μωρά;
Πάντα αντιμετώπιζα δυσκολίες με το συγκρότημα και γενικότερα, αλλά την περίοδο που διανύουμε δεν είναι απλά δύσκολα αλλά ζούμε για την κάθε μέρα, χωρίς σχέδια ούτε καν για το άμεσο μέλλον, πόσο μάλλον για πιο μακρινά όνειρα.
Για πολύ κόσμο ο πρώτος σας δίσκος είναι ο καλύτερος στην ιστορία της ελληνικής ροκ μουσικής. Ποιο νομίζεις ότι ήταν το χαρακτηριστικό στοιχείο που έδωσε την ώθηση για να κυκλοφορήσετε έναν δίσκο τέτοιου βεληνεκούς;
Κατ΄ αρχάς στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια είχα πολλά ροκ ακούσματα, κατόπιν στα 18 μου χρόνια με το που τελείωσα το Λύκειο, μου δημιουργήθηκε έντονα η διάθεση να φτιάξω συγκρότημα. Εκείνο το καλοκαίρι, λοιπόν, αγόρασα το πρώτο μου μπάσο, με τα πρώτα χρήματα που έβγαλα μόνος μου και λίγους μήνες μετά νοίκιασα τα πρώτα τύμπανα στον αδερφό μου, 14 χρόνων τότε, για να ξεκινήσουμε το συγκρότημα παρ΄ ότι δεν είχαμε καμία σχέση με τη μουσική. Μετά τη θητεία μου στο στρατό, επέστρεψα στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό που είχαμε μετατρέψει σε studio για τις πρόβες μας και είχε γίνει ένα “alternative” κέντρο νεότητας που καθημερινά προσέλκυε φίλους. Στα 18 μου χρόνια είχα πάρει μια απόφαση που τη θεωρούσα πολύ σοβαρή σε σχέση με τη μουσική, γιατί για να την πάρω, έπρεπε να κλείσω άλλες διεξόδους όπως του Πανεπιστημίου, που έχουν συνήθως οι νέοι αυτής της ηλικίας. Μ΄ αυτό το πνεύμα έγραψα τους στίχους και τη μουσική του πρώτου δίσκου , “κόβοντας τις γέφυρες” που θα με συνέδεαν μ΄ αυτό που θεωρούνταν ειδικά τότε “κανονική” ζωή, σαν να μην υπάρχει αύριο. Αυτή η αυθεντικότητα και η αφέλεια της ηλικίας μου, των 20 μου χρόνων και η θέληση για την πραγματοποίηση ενός ονείρου χωρίς προηγούμενο, έχει καταγραφεί στον πρώτο δίσκο.
Γιατί έχουν γίνει τόσες αλλαγές στο line up του συγκροτήματος;
H πιο σημαντική αλλαγή, ήταν η αποχώρηση του αδερφού μου που ξεκινήσαμε μαζί το συγκρότημα και είναι ντράμερ στον πρώτο δίσκο. Από κει και πέρα, έχω παίξει κατά καιρούς με πολλούς μουσικούς για μικρά η μεγαλύτερα διαστήματα με μακροβιότερη τη συνεργασία μου με τους μουσικούς του τρίτου μας δίσκου «Στο Δρόμο», σχεδόν μια δεκαετία, με τους οποίους διατηρώ ιδιαίτερα καλή σχέση όπως και με τους περισσότερους άλλωστε.
Φαντάζομαι ότι τα θέματα αυτά έχουν λυθεί με την “Baby Records”, την δισκογραφική που ίδρυσες το 2004, δηλώνοντας μάλιστα ότι είναι «ανοικτή» σε νέα group και είσαι ανοικτός να βοηθήσεις, κάτι που μου άρεσε πολύ σαν ενέργεια.
Eδώ και 7 χρόνια από το 2004, εκδίδω τους δίσκους του συγκροτήματος από το label Baby Records. Tο άλμπουμ «Στο Δρόμο» το 2005, το 4πλό live(2πλό cd+2πλό dvd) στο Κύτταρο «20 χρόνια Mωρά στη Φωτιά» το 2008, την επανακυκλοφορία του δεύτερου μας δίσκου «Θεατρίνοι» που πρωτοκυκλοφόρησε το 1999, το 2009 και το Φεβρουάριο του 2011 τον τέταρτο δίσκο μας, «Cougar baby- Smoking rabbit», όλους μας δηλαδή τους δίσκους εκτός από τον πρώτο, κάτι που εγώ δύσκολα συνδυάζω με την άλλη μου ιδιότητα ως δημιουργού, γιατί πρέπει να σου πω, ότι είμαστε ένα συγκρότημα που έχει αγαπηθεί πάρα πολύ από τον κόσμο, και νιώθω μεγάλη την ευθύνη μου απέναντι στο αγαπημένο μου κοινό, που όμως καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι να κάνω μόνος μου όλη αυτή την προσπάθεια με την εταιρεία, ειδικά στη δύσκολη για όλους αυτή συγκυρία.
Να περιμένουμε νέο δίσκο; Και αν ναι θα είναι στη μουσική κατεύθυνση του “Cougar Baby”;
Ναι βέβαια, γράφω καινούργια κομμάτια και μάλλον είμαι βέβαιος ότι δε θα έχει το ύφος του τέταρτου δίσκου ‘Cougar baby”, γιατί όπως σίγουρα έχουν καταλάβει όσοι μας παρακολουθούν χρόνια, η μουσική για μένα σαν δημιουργό είναι μια περιπέτεια και κάθε δίσκος έχει σχέση με τους υπόλοιπους σα να βρίσκονται σε σκυταλοδρομία. Εγώ και σαν μουσικός εξελίσσομαι και σαν ακροατής δεν είμαι καθόλου στατικός, πάντα βέβαια στα πλαίσια της σύγχρονης μουσικής που αγαπώ ιδιαίτερα.
Από πού εμπνέεσαι;
Aπό τα πάντα. Μερικές φορές μπορώ να ξεκινήσω ένα τραγούδι από μια ιδέα, ένα στίχο ή μια σκέψη, άλλη φορά από μια μελωδία.
Πώς προέκυψε το ψευδώνυμο «Σαλβαδόρ»;
Το όνομα Σαλβαδόρ προέρχεται από τον Σαλβαδόρ Πουίγκ Αντίκ που υπήρξε η τελευταία θανατική καταδίκη στην Ισπανία του Φράνκο. Ένας νεαρός αγωνιστής κατηγορήθηκε σε θάνατο για τρομοκρατία κατά του καθεστώτος του Φράνκο και παρά την παγκόσμια κατακραυγή για να μην εκτελεστεί η ποινή του, τότε εκτελέστηκε σε πολύ νεαρή ηλικία. Έτσι αναζητώντας ένα ψευδώνυμο κατά την κυκλοφορία του δίσκου το 1987, μια κοπέλα μου το πρότεινε και το κράτησα.
Τι μουσική ακούς αυτό τον καιρό;
Αυτό τον καιρό ακούω πολύ τζαζ, αλλά και συγκροτήματα της δεκαετίας του ’80.
Πιστεύεις ότι στους καιρούς που ζούμε η μουσική, και πολύ περισσότερο η ροκ, μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και καύσιμο υλικό σε κοινωνικούς αγώνες, στο πνεύμα του Μάη του 1968;
Πιστεύω ότι οποιαδήποτε τέτοια κίνηση μπορεί να ξεκινήσει μόνο από τον κόσμο και για να εξυπηρετήσει την ανάγκη του για περισσότερη δικαιοσύνη ή ότι άλλο διεκδικεί και όταν το νιώσει αυτό ο κόσμος τότε θα βρει τον εκφραστή αυτού του αισθήματος. Θεωρώ ότι η τέχνη μπορεί να δράσει καταλυτικά σε μεμονωμένα άτομα και να επηρεάσει άδηλα , αλλά σε βάθος χρόνου ,όλο τον κόσμο. Εγώ σαν άτομο μπορώ να σου πω ότι μου άρεσε αυτός ή ο άλλος πίνακας ζωγραφικής και άλλαξα τον τρόπο σκέψης και τη θεώρησή μου για τη ζωή, αλλά το τι διαμορφώνει τη μαζική συνείδηση είναι συνισταμένη πολλών πραγμάτων. Των αναγκών της στιγμής κλπ.
Νίκος Κασκαράς