Joe Cocker-Fire It Up

Ο 23ος δίσκος του γερό(κ)λυκου από το Sheffield (πρέπει να σας πω ότι) με μπέρδεψε. Στις πρώτες ακροάσεις μου άρεσε πολύ, όμως όσο περισσότερο τον άκουγα τόσο ξεθύμαινε ο αρχικός ενθουσιασμός μου. Τα φαινόμενα απατούν λοιπόν; Ή κατά το κοινώς λεγόμενον «μάπα το καρπούζι»;

Χμ. Όχι ακριβώς.

Το “Fire it Up” δεν είναι ο αδιάφορος δίσκος που θα σε κουράσει ακούγοντάς τον. Έχει το δυνατό ομώνυμο single με την χαρακτηριστική, επιβλητική φωνή του Cocker να πείθει, για άλλη μια φορά, ότι ο χρόνος δεν είναι πάντοτε αδυσώπητος εχθρός, «πατώντας» σε ένα πιασάρικο ρεφραίν. Έχει και τα παιχνιδιάρικα riff με τα γυναικεία ορχηστρικά φωνητικά στο ρεφραίν, στο “I’ll be your Doctor”, που ξεχειλίζει από έρωτα. Ή καλύτερα-για να το πούμε ελληνιστί βρε παιδί μου-από καψούρα.

Έχει και την blues πινελιά στο “Letting Go” με το σαξόφωνο να δίνει ένα ωραίο χρώμα στη σύνθεση.

Δίνει και την έμπνευση σε έναν από τους μεγαλύτερους ροκ τροβαδούρους που έχει αναδείξει η μουσική, να σπαρταρήσει με τη φωνή του συνοδευόμενος από πιάνο, κιθάρα και διάσπαρτα γυναικεία φωνητικά στο “You Love me Back”, κάτι που πετυχαίνει απόλυτα και στις τέσσερις (!) μπαλάντες του δίσκου. Στο “You Don’t Need a Million Dollars”, με τους «μελωμένους» στίχους ‘you have everything that you really need, right here right now, with me’. Στο “Younger” με τους στίχους του να μοιάζουν αυτοβιογραφικοί:

‘I’ m going to lose a pound or two,
I’ m going to sit back and admire the view,
I’m going to memorize a Dylan’s song
Fix all the things that I’ve done wrong’

   Αλλά και στο “I’ll Walk the sunshine with you’, που μιλά για την δύναμη που χρειάζεται να ξεπεράσεις έναν χωρισμό και ακόμα και στο, μάλλον χλιαρό, “You don’t Know What you’re doing to me”, το εκτόπισμα της χαρισματικής φωνής του Joe Cocker είναι αισθητό.

Παρ’ όλα αυτά κάτι λείπει από τη συνταγή. Θα έλεγα ότι από τις συνθέσεις φαίνεται να απουσιάζει η ψυχή, ο τσαμπουκάς, το τσαγανό, η έμπνευση. Αν και οι ενορχηστρώσεις είναι προσεγμένες (εκτός από το σαξόφωνο ο δίσκος περιλαμβάνει τρομπόνι, τρομπέτα, βιολί, βιόλα και τσέλο) η παραγωγή είναι επαγγελματική και τα όργανα ακούγονται σωστά και καθαρά, δεν υπάρχει αυτή η φλόγα που θα ξεσηκώσει, το τραγούδι που θα ανυπομονείς να γυρίσεις σπίτι για να το ακούσεις. Τα “I come in Peace” και “Eye on the Prize” είναι, για τα δικά μου αυτιά, τα μοναδικά κομμάτια του δίσκου που φαίνεται να… τρίβουν τις πέτρες βγάζοντας κάποιες φλόγες που φέρνουν στο μυαλό τις χρυσές εποχές του Cocker.

Το πρώτο, που σημειωτέον ότι  έχει και τη μεγαλύτερη διάρκεια, παντρεύει τα κουπλέ στα φωνητικά με το πιάνο, που γενικά στον δίσκο «παίζει» πολύ, και την ηλεκτρική και κλασική κιθάρα.

Και το δεύτερο βγάζει μια παιχνιδιάρικη διάθεση μουσικά, με τα πλήκτρα να συνδυάζονται με τις δύο κιθάρες που παίζουν σε όλη τη διάρκεια μικρά σόλο, τα επίσης πολύ συχνά εμφανιζόμενα γυναικεία φωνητικά να κουπλάρουν με το Joe και το πιάνο-που λέγαμε πριν- να «εμφανίζεται» μετά τη μέση του τραγουδιού. Το αγαπημένο μου από τον δίσκο.

Έχω την εντύπωση ότι ο Joe Cocker αδικεί τον εαυτό του με το “Fire it Up”. Και αυτό, γιατί δείχνει να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Ίσως θα έπρεπε να γίνει πιο αυστηρός στις επιλογές του και να μην δέχεται να τραγουδήσει ότι του πασάρουν οι συνθέτες των τραγουδιών του.  Όπως όλοι ξέρουμε, φωνές με τέτοιο εύρος και δυνατότητες δεν βγαίνουν συχνά στην πιάτσα, οπότε είναι κρίμα να μην αξιοποιείται στο έπακρο.

 Fire It Up
I’ll Be Your Doctor
You Love Me Back
I Come In Peace
You Don’t Need A Million Dollars
Eye On The Prize
Younger
You Don’t Know What You’re Doing To Me
The Letting Go
I’ll Walk In The Sunshine Again
Weight Of The World