Ήταν μια πολυαναμενόμενη συναυλία. Φαινόταν από τις αντιδράσεις του κόσμου όταν ανακοινώθηκε η εμφάνισή τους, από την προπώληση στα εισιτήρια από τις κουβέντες που γινόταν. Όχι άδικα. Οι Black Rebel Motorcycle Club έδωσαν μια μουσική παράσταση υψηλού επιπέδου ανταμείβοντας και με το παραπάνω το κοινό που γέμισε το Principal. Μπορούσες να το δεις στα ικανοποιημένα πρόσωπα μετά το τέλος της συναυλίας. Μπορούσες φυσικά να το νιώσεις στην ατμόσφαιρα που υπήρχε στη διάρκεια του live. Ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, έντονα φορτισμένη, διάχυτη από ένταση αλλά και ερωτισμό. Και μπορούσες να το εκτιμήσεις βλέποντας την τριάδα από το San Francisco να αποδεικνύει γιατί θεωρείται ένα από τα καλύτερα σύγχρονα μουσικά σχήματα.
ψυχεδέλεια έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που την έχουν κάνει τόσο αγαπητή και (όπως φάνηκε) τόσο δημοφιλή και στη χώρα μας: Εθιστικές παραμορφώσεις της κιθάρας, υπνωτιστικά φωνητικά, εξαιρετικές συνθέσεις μεγάλης κατά κανόνα διάρκειας που σε βάζουν στο σύμπαν του συγκροτήματος πολύ γλυκά, σχεδόν ανεπαίσθητα. Το πιο χαρακτηριστικό όμως στοιχείο τους νομίζω ότι είναι το βάθος που δίνουν στη μουσική τους, πότε με τη χρήση φυσαρμόνικας, πότε με τις παραμορφώσεις τους, πότε με τις ηλεκτρονικές λούπες και πότε με τα μικρά riff που επαναλαμβάνονται κυκλικά και ακούγονται ένα κλικ πιο κάτω στον ήχο τους. Το βάθος αυτό αποτυπώθηκε πολύ καθαρά πάνω στη σκηνή, δίνοντας ένα απολαυστικό αποτέλεσμα, με τα εν λόγω riff να ακούγονται υποχθόνια, στα όρια του “επικίνδυνου”.
Οι Been και Hayes ήταν σε εξαιρετική φόρμα και στο παίξιμό τους και στα φωνητικά. Φοβερή απόδοση, σε ένα στυλ φωνητικών μάλιστα που δεν είναι ότι πιο απλό να αποδοθεί ζωντανά, και ας φαίνεται έτσι. Μεγάλο συν φυσικά, το ότι οι δυο τους μοιράζονται το ρόλο του τραγουδιστή, έχοντας διαφορετικό εκφραστικό τρόπο και δίνοντας έτσι μία ποικιλία εκ των έσω. Η Leah Shapiro ήταν σωστή παίζοντας επαγγελματικά, αν και τα τύμπανα δεν ήταν ποτέ το όργανο που καθόριζε τον μουσικό χαρακτήρα των B.R.M.C. Ο ήχος ήταν σε γενικές γραμμές καλός με λίγα προβληματάκια κατά διαστήματα και κυρίως προς το τέλος ενώ και ο φωτισμός που χρησιμοποιήθηκε βοήθησε πολύ στο κλίμα που δημιουργήθηκε.
επιλογή έξι κομματιών από το τελευταίο τους πολύ καλό album “Specter at the Feast” ( ‘Let the Day Begin’ με το οποίο άνοιξαν, ‘Rival’, ‘Hate the Taste’, ‘Lose Yourself’, ‘Returning’, και ‘Sell It’, με το οποίο έκλεισαν) αλλά δεν παρέλειψαν να παίξουν και τα παλιά αγαπημένα ‘Red Eyes and Tears’, ‘Ain’t no Easy Way Out’, ‘Spread Your Love’, ‘Beat the Devil’s Tattoo’, ‘Berlin’, ‘Shuffle your Feet’. Πρωτότυπη και έξυπνη η επιλογή τους να ξεκινήσουν το encore τους με δύο τραγούδια με country και gospel καταβολές, τα ‘Mercy’ (από το “Hawl’s Session” EP) και ‘Complicated Situation’, ρίχνοντας για λίγο τον ρυθμό πριν “εκτοξευτούν” λίγο αργότερα με το ‘Whatever Ηappened to my Rock ‘n’ Roll’.
Ήταν ένα από τα καλύτερα live των τελευταίων χρόνων στη Θεσσαλονίκη, ένα live που το κοινό απόλαυσε σε μεγάλο βαθμό και το έδειχνε ποικιλοτρόπως: Με δυνατά παλαμάκια που σε μετέφεραν σε κλίμα γηπέδου και θύρας φανατικών οπαδών σε μεγάλο ντέρμπι, με ασταμάτητο χορό, ακόμα και με λίγο moshing, αν δεν κάνω λάθος στο ‘Whatever Ηappened to my Rock ‘n’ Roll’. Ήταν κάτι που επιζητούσε και ο Robert Levon Been, εκφράζοντας το… παράπονό του για την ψηλή σκηνή του Principal και καλώντας κάποια στιγμή το κοινό να πλησιάσει και να γίνουν ένα μαζί τους. Άλλο που δεν θέλαμε!
Και όταν έχει τη δυνατότητα να καλύψει μέρος έστω αυτού του συνδρόμου το κάνει ακόμα και σε συνθήκες που, για να το πούμε ευγενικά, δεν είναι και οι ιδανικές.
And don’t you ever come down
(The Call cover)
Rival
Beat the Devil’s Tattoo
Hate the Taste
Ain’t No Easy Way
Berlin
Returning
American X
White Palms
Conscience Killer
I Don’t Wanna Be a Soldier, Mama
(John Lennon cover)
Lose Yourself
In Like the Rose
Stop
Red Eyes and Tears
Six Barrel Shotgun
Spread Your Love
Encore:
Mercy
Complicated Situation
Shuffle Your Feet
Whatever Happened to My Rock ‘n’ Roll (Punk Song)
Sell It