Μια βραδιά που αναμενόταν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, ήταν αυτή του Σαββάτου με την ταυτόχρονη παρουσία τριών ελπιδοφόρων, αν μη τι άλλο, συγκροτημάτων της πόλης. Και νομίζω ότι την ευχαριστήθηκαν όσοι ήταν εκεί. Το θέμα όμως είναι ότι ήταν λίγοι. Πολύ λίγοι. Και πριν περάσω στο καθαρά μουσικό κομμάτι της βραδιάς θα μου επιτρέψετε μια παρένθεση σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Η αλήθεια είναι ότι για το συγκεκριμένο mini festival περίμενα πολύ κόσμο. Σε αυτή μου την εκτίμηση συνηγορούσαν πολλοί παράγοντες: Πρώτα από όλα, τα ίδια τα συγκροτήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όχι πολύ παλιότερο live των Electro Vampires στον ίδιο χώρο με πολύ μικρή διαφορά στην τιμή του εισιτηρίου, το 8ball ήταν σχεδόν γεμάτο. Δεύτερον, η χαμηλή τιμή του εισιτηρίου. 7 ευρώ για να δεις τρία συγκροτήματα, με τα δύο εξ’ αυτών να έχουν “γράψει” ήδη αρκετά χιλιόμετρα πάνω στη σκηνή, είναι μια, τουλάχιστον, δίκαιη τιμή αν αναλογιστεί κανείς ότι στην τιμή συμπεριλαμβανόταν και μπύρα. Τέλος, η προεργασία που είχε γίνει από τα συγκροτήματα νομίζω ότι ήταν ιδανική. Από τη μια οι Electro Vampires έχουν ήδη αποκτήσει με την αξία τους ένα πολύ καλό όνομα στους μουσικούς κύκλους της πόλης, από την άλλη οι Broken Tempo είχαν παίξει προ ολίγων εβδομάδων ένα πολύ καλό live με ελεύθερη είσοδο, όπου ο χώρος ήταν κατάμεστος.
Τις πταίει λοιπόν; Σε αυτό το κομμάτι μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε καθώς ζούμε σε μια εποχή όπου οι όποιες βεβαιότητες είναι μόνο για τους αφελείς.
Μήπως φταίει το γεγονός ακριβώς ότι έπαιξαν σχετικά πρόσφατα και “γέμισαν” το κοινό τους; Μήπως το ότι την ίδια βραδιά υπήρχαν αρκετά άλλα live που ενδεχομένως να διασκόρπισαν τον κόσμο; (Eδώ μπορεί να ανοίξει μια άλλη μεγάλη κουβέντα που δεν είναι του παρόντος για το επαναλαμβανόμενο αυτό γεγονός που είναι κατ‘ εμέ τραγελαφικό: Να συμπίπτουν δηλαδή σε περίοδο κρίσης, που ο κόσμος μετρά και το τελευταίο ευρώ, ελκυστικές συναυλίες την ίδια μέρα. Πρόκειται κατά την προσωπική μου άποψη για μια αυτοκαταστροφική τάση των διοργανωτών που μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει σε όλους).
Ή επειδή φτάνουμε στο τέλος του μήνα, τα λεφτά όσων έχουν ακόμα δουλειά και πληρώνονται από αυτήν, λιγοστεύουν επικίνδυνα με ότι αυτό συνεπάγεται;
Φταίνε όλα αυτά μαζί; Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. Προσωπική μου άποψη, και χωρίς καμία διάθεση να “πουλήσω” εξυπνάδα, είναι ότι στην πόλη δεν υπάρχει το κοινό που θα στηρίξει τέτοια εγχειρήματα, που θα φτιάξει έναν πυρήνα με τα δικά του χαρακτηριστικά που θα μπορεί να λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο αυτόνομα, έξω από τη δεδομένη διασκέδαση του μέσου Θεσσαλονικιού ( αν υπάρχει τέτοιος όρος) που περιλαμβάνει καφετέρια, μπαράκι, και κανένα μπουζουκάκι στις καλές βραδιές. Εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα αποτελεί η ροκ και μέταλ σκηνή που έχει άλλα χαρακτηριστικά και την δικιά της ιστορία στην πόλη.
Συγχωρέστε με για τον μεγάλο πρόλογο, όμως πέραν του ότι θεωρώ άδικο για τα συγκροτήματα να παίζουν μπροστά σε 50 άτομα περίπου, νομίζω ότι θα ήταν αβλεψία να μην αναφερθώ σε αυτό το κομμάτι.
Πάμε στο… κυρίως πιάτο. Η βραδιά ξεκίνησε κατά τις 10.00 με τους Not Yet Darling που έπαιξαν για μισή ώρα περίπου. Είναι δύσκολο να περιγράψω ακριβώς το μουσικό τους ύφος. Αν έψαχνα να βρω μουσικούς και συγκροτήματα που έχουν κοινά στοιχεία αυτοί θα ήταν οι Dirty Granny Tales και Tiger Lillies χωρίς όμως να μιλάμε για αντιγραφή ή απομίμησή τους. Με μία ηλεκτρική κιθάρα, κοντραμπάσο και synth μαζί φυσικά με τα ντραμς και τα φωνητικά, έχουν μια jazz απόχρωση στη μουσική τους, παράλληλα με μια καμπαρέ αισθητική και με το ντύσιμό τους να παραπέμπει σε άλλες, παλιότερες εποχές. Tα τραγούδια τους μάλιστα είναι θεματικά περιγράφοντας μια συγκεκριμένη ιστορία. Καλοί μουσικοί όλοι τους, άνοιξαν με ωραίο τρόπο τη βραδιά.
Ακολούθησαν οι Broken Tempo με τη νέα τραγουδίστρια την γνωστή και μη εξαιρετέα Angel Wolf Black στο line up τους, που έχει δώσει μια άλλη διάσταση τόσο στο μουσικό τους ύφος όσο και στην εμφάνισή τους επί σκηνής. Η πρώην τραγουδίστρια των Bare Infinity έχει “κολλήσει” με το μουσικό προφίλ του νέου της συγκροτήματος και η σκηνική της παρουσία μπορεί να χαρακτηριστεί εντυπωσιακή, ειδικά στα σημεία που τίναζε το πλούσιο μαλλί της εν είδει headbanging. Υπήρχε βέβαια και άγχος από την πλευρά της, καθώς η αλλαγή που έκανε από ένα metal συγκρότημα σε ένα γκρουπ που έχει πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία στη μουσική του και απαιτεί διαφορετική ερμηνεία δεν είναι απλή. Άγχος που δεν επηρέασε πάντως την απόδοσή της. Οι Broken Tempo παρουσίασαν κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο που βρίσκεται στο στάδιο της ηχογράφησης, έπαιξαν δύο φορές μάλιστα το πρώτο τους single ( “You”) όπως και δύο πολύ καλές διασκευές του “Personal Jesus” των Depeche Mode και του “Hurt” από Johny Cash. Μετά από τόσες συναυλίες που έχουν δώσει μαζί, έχουν αποκτήσει το μουσικό δέσιμο που απαιτείται και “χτίζοντας” την χημεία τους με τη νέα τους τραγουδίστρια, τα πράγματα θα γίνονται ακόμα καλύτερα για αυτούς. Τα τραγούδια που έπαιξαν είχαν και ροκ στοιχεία μέσα τους και νομίζω ότι και αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που επέλεξαν τη συνεργασία με την Angel Wolf Black. Ειδική αναφορά αξίζει στο ηλεκτρικό βιολί του Ηλία Τσιπτσέ, που κατά την άποψή μου δίνει μεγαλύτερο βάθος και “γλυκαίνει” τη μουσική των Broken Tempo. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που αργότερα τον κάλεσαν να παίξει σε ένα κομμάτι μαζί τους και οι Electro Vampires που εμφανίστηκαν ως δικαιολογημένοι headliners της βραδιάς, παίζοντας πάντως τον ίδιο χρόνο, με τους Broken Tempo, για μία ώρα περίπου.
Οι Electro Vampires στα μόλις τρία χρόνια της παρουσίας τους στα μουσικά δρώμενα της χώρας έχουν ήδη αποκτήσει μια cult διάσταση, με την ιδιόμορφη μουσική τους και τις εκρηκτικές συναυλίες τους. Τέτοια ήταν και η εμφάνισή τους το Σάββατο. Έπαιξαν όλα τα κομμάτια από τον έναν και μοναδικό τους μέχρι σήμερα δίσκο, το “Behind The Eyes Of The Shadow”, εκτός από το ‘Eternal Love in Sickness and in Death‘ καθώς επίσης και πέντε καινούρια τραγούδια: Tα ‘Have a Nice Trip’, ‘Knives’, ‘Little Bird’, ‘WWL’, και ‘Black Bone’. Όλα τους κινούνται στο γνωστό και αγαπημένο ύφος τους. Έπαιξαν επίσης και μια πολύ καλή διασκευή του ‘Horrors‘, από τους Sea Within a Sea. Εξαιρετική για άλλη μια φορά η παρουσία τους, τόσο από μουσικής όσο και από σκηνικής άποψης, με όλα τα μέλη τους να είναι ιδιαίτερα κινητικά. Προσωπική μου άποψη, την οποία νομίζω ότι συμμερίζονται πάρα πολλοί ακόμα, είναι ότι οι E.V. Αποτελούν την καλύτερη ελληνική μπάντα που έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια. Όσοι τους έχουν ακούσει, και πολύ περισσότερο παρακολουθήσει ζωντανά, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ. Δεν είναι μόνο η αναμφισβήτητη τεχνική τους, αλλά και το απολύτως χαρακτηριστικό μουσικό τους στυλ, που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Ο συνδυασμός της dark wave με την post-punk είναι νομίζω εκπληκτικός. Το μπλουζάκι του μπασίστα με τους Bauhaus είναι ενδεικτικό της μουσικής τους κατεύθυνσης. Θεωρώ ότι έχουν όλα τα στοιχεία όχι μόνο για να καθιερωθούν στην Ελλάδα, όπου έχουν αρχίσει ήδη να αποκτούν ένα πυρήνα φανατικών οπαδών αλλά και στο εξωτερικό. Η μουσική που παίζουν έχει πολλούς φανατικούς οπαδούς και η αλήθεια είναι ότι δεν βγαίνουν πολλά νέα συγκροτήματα που να ξεχωρίζουν. Μεγάλο συν, η χρήση των visuals πίσω από τη σκηνή που πρόσφερε μια επιπλέον οπτική απόλαυση και ήταν απολύτως συμβατή με τα τραγούδια τους.
Ουκ εν τω πολλώ το ευ, έλεγαν οι σοφοί αρχαίοι Έλληνες. Υπό αυτό το πρίσμα νομίζω ότι και τα ίδια τα συγκροτήματα ευχαριστήθηκαν αυτή τη βραδιά όσο και εμείς και ας μην υπήρχε λαοθάλασσα από κάτω. Ο ήχος ήταν καλός σε γενικές γραμμές, δεδομένων και των ιδιομορφιών που έχει το 8ball ως συναυλιακός χώρος. Μοναδικό μείον της βραδιάς ήταν τα μεγάλα διαστήματα μεταξύ των εμφανίσεων των συγκροτημάτων, που έφτασαν συνολικά τη μία ώρα περίπου.
Σε κάθε περίπτωση, το νέο αίμα της πόλης, με όλα τα συγκροτήματα που έπαιξαν να έχουν δημιουργηθεί την τελευταία τετραετία, μας δίνει λόγους αισιοδοξίας!