Τα tribute συγκροτήματα έχουν πολλές ιδιομορφίες. Μπορεί να μην υποχρεώνονται να συνθέτουν νέα τραγούδια και να μην έχουν το άγχος των συμβολαίων με τις δισκογραφικές (κάτι που βέβαια τείνει να εκλείψει με ολοένα περισσότερους καλλιτέχνες να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για την προβολή τους) που ενέχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Αυτό όμως πρέπει να είναι και το μοναδικό «πλεονέκτημα» που έχουν. Γιατί από την άλλη, ένα tribute μουσικό σχήμα θα πρέπει αφενός να «επιλέξει» ένα πολύ γνωστό συγκρότημα αναφοράς, αφετέρου οι οπαδοί αυτού του συγκροτήματος είναι οι πιο αυστηροί κριτές των εγχειρημάτων αυτού του είδους. Υπό αυτό το πρίσμα το εκκωφαντικό, σχεδόν αποθεωτικό χειροκρότημα των πιστών των Pink Floyd που σχεδόν γέμισαν (ελάχιστες ήταν οι κενές θέσεις) το Θέατρο Αυλαία για την εμφάνιση των The Great Gig, του ελληνικού tribute συγκροτήματος των θρυλικών Άγγλων, αποτέλεσε το καλύτερο πειστήριο για το τι είδαμε το βράδυ της Κυριακής. Για δύο ώρες και ένα τέταρτο απολαύσαμε τους εξαιρετικούς μουσικούς που απαρτίζουν τους The Great Gig να μας προσφέρουν ένα ηδονικό, σχεδόν μυσταγωγικό ταξίδι στο μουσικό σύμπαν ενός από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα, αν όχι το επιδραστικότερο, που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης μας. Να προσθέσω εδώ ότι από μόνο του το εγχείρημα αυτό μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί υψηλού… ρίσκου, καθώς η μουσική των Pink Floyd είναι υψηλών απαιτήσεων και δεν μπορεί ούτε να προσεγγιστεί και, κατ΄επέκτασιν, ούτε να αποδοθεί επιφανειακά.
Οι The Great Gig όμως είναι επίσης μουσικοί υψηλών απαιτήσεων. Οι Βασίλης Τοπαλίδης (φωνή), Λευτέρης Κοντογιάννης (κιθάρες, φωνή), Μανώλης Πηλείδης (κιθάρα), Βαγγέλης Νοτόπουλος (μπάσο), Νίκος Μπούμπας (keyboards, sound effects), Βασίλης Στεργίου (τύμπανα), Γιάννης Τσάκωνας (σαξόφωνο), Παναγιώτης Μεταλληνός (video, sound effects) και η Μαριάννα Παπαθανασίου, που ενθουσίασε το κοινό με την αισθαντική και άψογη απόδοσή της στα δεύτερα, ορχηστρικού στυλ, φωνητικά προσέγγισαν την δουλειά των Pink Floyd με τον σεβασμό που της αρμόζει. Έπαιξαν όλο το ‘The Dark side of the Moon’, έναν από τους εμβληματικότερους δίσκους στην ιστορία της μουσικής, συμπλήρωσαν το setlist με μερικά μεταγενέστερα (του ‘Dark Side of the Moon’) τραγούδια και τελείωσαν, κατ’ απαίτησιν του κοινού που ζητούσε μετ’ επιτάσεως περισσότερη μουσική, με τα ‘Wish you were here’ και ‘Comfortably Numb’ σε μία βραδιά που νομίζω ότι θα θυμόμαστε για πολύ καιρό. Όσοι τουλάχιστον παρακολούθησαν τους The Great Gig για πρώτη φορά, μεταξύ των οποίων και ο γράφων, νομίζω ότι εντυπωσιάστηκαν από το επίπεδο τους. Και οι ίδιοι όμως έδειχναν να το απολαμβάνουν από τη στιγμή που ήταν και η πρώτη φορά που παρουσιάζουν το πρόγραμμά τους σε μία θεατρική σκηνή.
Αξίζει ειδικής μνείας η πρωτοβουλία του Θεάτρου Αυλαία, να φιλοξενήσει μία τέτοιου είδους μουσική παράσταση. Νομίζω ότι ο χώρος ήταν ιδανικός για μία τέτοια βραδιά και βοήθησε σε μεγάλο βαθμό να αποδοθεί με τον προσήκοντα σεβασμό και την ζητούμενη ποιότητα η μουσική των Floyd. Όχι μόνο για την πολύ καλή ακουστική του, αλλά και για την μεγάλη σκηνή. Αλλά και γιατί το video wall που έντυνε οπτικά την μουσική ήταν ευδιάκριτο αποτελώντας σημαντικό συστατικό στοιχείο της παράστασης. Video clips από τραγούδια του συγκροτήματος και αποσπάσματα από την κλασική τους ταινία ‘The Wall’ συνόδευσαν τους ‘The Great Gig’ και σε συνδυασμό με τον πολύ καλό φωτισμό, έδωσαν το οπτικό βάθος που απαιτούσε η περίσταση. Και οι ίδιοι οι Floyd άλλωστε είχαν ενσωματώσει την εικόνα στη μουσική τους, οπτικοποιώντας το περιεχόμενο των στίχων τους. Στίχοι που, στην περίπτωση του The Dark side of the Moon, ασκούν καυστικότατη κριτική στο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα (με τραγούδια όπως τα ‘Time, ‘Money’, και ‘Brain Damage) που, όπως έχουμε την «ευκαιρία» να διαπιστώσουμε με οδυνηρό τρόπο και στην χώρα μας, είναι βαθιά αντιανθρώπινο, μηχανιστικό, αδυσώπητο, κυνικό και (αυτο)καταστροφικό. Μάλιστα, οι The Great Gig είχαν «ντύσει» το ‘Us and Them’ με εικόνες από τις ογκώδεις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις της κοινωνίας με την αστυνομία, που έχουν γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια.
Στο τέλος της βραδιάς τα αισθήματα της ικανοποίησης και της συγκίνησης ήταν εμφανή στα πρόσωπα του κοινού που, αξίζει να σημειωθεί ότι, περιελάμβανε όλο το ηλικιακό φάσμα. Οι μεγάλες αξίες όπως όλοι ξέρουμε είναι διαχρονικές. Η μουσική των Pink Floyd, όπως και κάθε μορφή τέχνης, σε κάνει καλύτερο όταν την ακούς, σε εξαγνίζει. Οι ‘The Great Gig’ το γνωρίζουν καλά. Και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Όχι μόνο γιατί δεν «φοβήθηκαν» να καταπιαστούν με ένα ιερό τέρας της μουσικής αλλά και γιατί αποτίουν τον φόρο τιμής που τους αρμόζει, απόλυτα επιτυχημένα.