Στο έσχατο μέσο της απεργίας πείνας έχουν προχωρήσει από χθες έξι αιτούντες άσυλο στη Μυτιλήνη ζητώντας να φύγουν από το νησί και να τους αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα. Την ίδια στιγμή δεκάδες ακόμα, μεταξύ των οποίων και μητέρες με τα μικρά τους παιδιά, βρίσκονται στην κεντρική πλατεία της πόλης, την πλατεία Σαπφούς, για δέκατη συνεχή μέρα με το ίδιο αίτημα. Σε ανοικτή επιστολή των συγκεντρωμένων δίνεται προθεσμία τεσσάρων ημερών στις κρατικές αρχές να ικανοποιήσοuν τα αιτήματά τους. Αν αυτό δεν συμβεί, όπως τονίζουν, θα ξεκινήσουν απεργία πείνας και οι γυναίκες που βρίσκονται στην πλατεία Σαπφούς. Σημειωτέον, ότι οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία Σαπφούς μένουν και το βράδυ εκεί, υπό συνθήκες που όπως μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό είναι πολύ δύσκολες.
Το κολαστήριο της Μόριας
Τον Οκτώβριο του 2009, ο τότε υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Σπύρος Βούγιας επισκεπτόμενος τον επονομαζόμενο Ειδικό Χώρο Παραμονής Αλλοδαπών Παγανής στη Μυτιλήνη είχε δηλώσει ότι «η κόλαση του Δάντη ωχριά μπροστά σε αυτό που είδα» . Πράγματι, ο “Ειδικός Χώρος” ήταν ένα άθλιο μέρος που χωρούσε 300 άτομα και υπήρξε χρονική περίοδος που “φιλοξενούσε” 1200 αιτούντες άσυλο.
Πρέπει να τονιστεί βέβαια ότι το κέντρο της Παγανής λειτουργούσε ήδη αρκετά χρόνια χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός και έπρεπε να έρθει στο νησί πολυπληθής ομάδα της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας με την επωνυμία No Border που προχώρησε σε μία σειρά δυναμικών ενεργειών (πορείες, κατάληψη της Παγανής κ.α.) που κατέληξαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία και πανελλαδική προβολή του θέματος, πριν έλθει η κυβερνητική επίσκεψη του εκπροσώπου της πολύ νέας τότε κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, ο αριθμός των αποκλεισμένων στη Λέσβο, έχει υπερπολλαπλασιαστεί, το κέντρο της Παγανής έχει κλείσει και τη θέση της κόλασης του Δάντη έχει πάρει το κολαστήριο της Μόριας. Μπορεί η επίσημη ονομασία του να είναι «Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης», ωστόσο η εκπρόσωπος της Human Rights Watch Εμίνα Σεμίροβις το χαρακτήρισε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
http://freereporter.gr/prosfigiko/human-rights-watch-kolastirio-i-moria/
Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και το κέντρο της Μόριας έχει χωρητικότητα 2330 ατόμων, στο εσωτερικό του διαμένουν αυτή τη στιγμή περισσότεροι από τους διπλάσιους. Όσο για τις συνθήκες διαβίωσης, περιγράφονται γλαφυρά στο παραπάνω link και αποτυπώνονται στις φωτογραφίες που μπορείτε να δείτε.
Κάλεσμα για είδη πρώτης ανάγκης
Από αυτή την πραγματικότητα προσπαθούν να ξεφύγουν οι σύγχρονοι κολασμένοι της Μόριας. Ο Συντονισμός για το προσφυγικό-μεταναστευτικό στη Λέσβο, κίνηση που αποτελείται από σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και συλλογικότητες, εξέδωσε σήμερα δελτίο τύπου που αναφέρει σχετικά ότι “ο αγώνας τους που διεξάγεται κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες δείχνει την απόγνωσή τους για τις συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια αλλά και την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν τον αγώνα για ζωή και ελευθερία ως την πλήρη δικαίωση τους Ο αγώνας των προσφύγων της πλατείας Σαπφούς που διεκδικούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους για την ηπειρωτική Ευρώπη και να τους αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα, συναντά το αίτημα των κατοίκων της Λέσβου να κλείσει το κολαστήριο της Μόριας, να πάψει η Λέσβος να είναι μια τεράστια φυλακή, να καταργηθεί η απάνθρωπη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας και να ανατραπούν οι αντιμεταναστευτικές πολιτικές που εφαρμόζουν η Ε.Ε. και οι ελληνικές κυβερνήσεις”.
Καλεί επίσης στη διάθεση ειδών πρώτης ανάγκης, παιδικών τροφών, ειδών υγιεινής, ρούχων ενώ γίνεται επίσης έκκληση σε όποιον μπορεί να βοηθήσει με τον καθαρισμό και το στέγνωμα ρουχισμού και σκεπασμάτων.
Όλα τα πράγματα θα μαζεύονται στην Εργατική Λέσχη Λέσβου(Πιττακού 15) και η επικοινωνία θα γίνεται κατόπιν συνεννόησης με τα παρακάτω τηλέφωνα: 6970998829, 6996937018.
Η ανοιχτή επιστολή
Παρακάτω παραθέτουμε όλο περιεχόμενο της ανοικτής επιστολής των αιτούντων άσυλο:
«Στο όνομα του Μοναδικού που έπλασε την Ελευθερία…
Η ΕΕ ακόμα δεν κατάφερε να παρέχει στους πρόσφυγες την πολύκροτη ΑΣΦΑΛΕΙΑ για την οποία φημίζεται.
Διανύσαμε τις πιο κακόφημες κ μη ασφαλείς περιοχές για να ζητήσουμε καταφύγιο εδώ. Γυρεύαμε ένα απάνεμο λιμάνι και σεβασμό στην ανθρώπινη υπόσταση μας και ακόμα να βιώσουμε την πολυπόθητη ασφάλεια.
Είμαστε ελεύθεροι, και καμία χώρα δεν εχει δικαίωμα να μας αφαιρέσει αυτή την ιδιότητα.
Βάσει της Συνθήκης περί Προσφύγων του 1951 η Ελευθερία αποτελεί βασικό δικαίωμα κάθε πρόσφυγα και ως αποτέλεσμα μας δόθηκε το δικαίωμα να επιλέγουμε τη χώρα προορισμού μας σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. Καμία χώρα δεν έχει δικαίωμα να μας απελάσει πίσω στις χώρες από τις οποίες ξεκινήσαμε αλλά ούτε και σε καμία αναλόγως μη ασφαλή χώρα. Καμία χώρα δεν δικαιούται να υποβάλλει σε βασανιστήρια ή σε φυλάκιση τους πρόσφυγες. Κανένας νόμος δεν επιτρέπει την καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τον συνεχή εξευτελισμό. Όλες οι αυτο-αποκαλούμενες πολιτισμένες χώρες φαίνεται να θεωρούν εαυτούς προστάτες – υπερασπιστές και παρατηρητές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με ιδιαίτερες ευαισθησίες απέναντι στα γυναικόπαιδα. Όμως η πραγματικότητα αφηγείται μια άλλη ιστορία. Στην πραγματικότητα από την πρώτη στιγμή της άφιξής μας στη Λέσβο ένα ελληνικό νησί που είναι μέρος της ΕΕ, έχουμε συστηματικά δεχθεί τον εξευτελισμό και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τις πιο απεχθείς φασιστικές συμπεριφορές. Όμως δεν θεωρούμαι πλέον αναγκαίο να εστιάσουμε στο τι συμβαίνει στη Μόρια. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο στο Google ή στο Youtube θα σας δώσει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε για να έχετε μια ξεκάθαρη εικόνα. Από εκεί και μόνο θα καταλάβετε σε τι αναφερόμαστε. Ανάμεσά μας υπάρχουν μόνο άντρες, γυναίκες και παιδιά που αναγκάστηκαν να δραπετεύσουν από βομβαρδισμούς και που τελικά κατέληξαν στη Μόρια όπου νιώθουμε να μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε κρατούμενοι σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των Νεο-Ναζί.
Εμείς οι πρόσφυγες που δεν έχουμε που αλλού να αποτανθούμε, αποδράσαμε από την Μόρια και δεν θα επιστρέψουμε εκεί ή σε οποιοδήποτε άλλο στρατόπεδο στη Λέσβο, γιατί θέλουμε την Ελευθερία μας. Ζητάμε τον αυτονόητο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπειά μας και ζητάμε να τηρήσετε τους δικούς σας νόμους. Ζητάμε να τηρήσετε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και την Σύμβαση για τους Πρόσφυγες του 1951, που εσείς οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι συντάξατε.
Με όλα αυτά δεδομένα, κάποιοι έχουμε ήδη αποφασίσει να προχωρήσουμε σε απεργία πείνας από σήμερα Παρασκευή 27/10. Οι υπόλοιποι θα δώσουν στην ελληνική κυβέρνηση και στην Ύπατη Αρμοστεία περιθώριο τεσσάρων ακόμα ημερών ώστε να μας αφήσουν ελεύθερους, πριν ακολουθήσουμε τους απεργούς πείνας. Μέσα σε αυτήν την κοιτίδα της υποτιθέμενης δημοκρατίας, μας εξαναγκάζετε να ράψουμε τα στόματά μας και να ξεκινήσουμε απεργία πείνας και ο μόνος λόγος γι αυτό είναι για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας.
Λαοί της Ευρώπης, απευθυνόμαστε σε σας. Εμείς καταφτάσαμε εδώ αιτούμενοι άσυλο. Δραπετεύσαμε από χώρες που ταλαιπωρούνται και καταστρέφονται από ολοκληρωτικά καθεστώτα, εκμετάλλευση και πολέμους. Θεωρήσαμε ότι αποτελείτε το κατ’ εξοχήν παράδειγμα μιας συλλογικής αγάπης προς τον πολιτισμό και την ειρήνη. Ωστόσο αποτροπιάζει το γεγονός ότι φιλοξενηθήκαμε απλά από τους ψυχρούς έρημους δρόμους σας και όχι από τη ζεστή αγκαλιά σας
Διατείνεστε ότι δεν μας έχετε αντιληφθεί τις τελευταίες 9 ημέρες; Εάν όχι, τότε πρέπει να γνωρίζετε ότι είμαστε μια ομάδα ανδρών, γυναικών και παιδιών που κοιμόμαστε έξω εκτεθειμένοι στη βροχή και στο κρύο. Οφείλετε να μας δεχθείτε ως πρόσφυγες, ειδάλως ας μας δώσετε την ελευθερία της μετακίνησης για να πορευτούμε παρακάτω. Θα θέλαμε να επαναλάβουμε πως ένας αριθμός προσφύγων πρόκειται να ξεκινήσει σήμερα Παρασκευή απεργία πείνας και τέσσερις μέρες αργότερα ένας μεγαλύτερος αριθμός ανδρών και γυναικών θα ενωθούν με τους πρώτους, αν τα δίκαια αιτήματά μας δεν γίνουν δεκτά.
Κλείνοντας, σας αφήνουμε μόνους με τη συνείδησή σας».
