H μουσική θεραπεύει τις ψυχές. Στην περίπτωση όμως του Richard McDeid και του γιου του Mason που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση, οι βασανισμένες τους ψυχές απογειώθηκαν από την μουσική. Απογειώθηκαν δυνατά, σκληρά και επαναστατικά! Όπως πρεσβεύει το heavy metal, που αποτέλεσε τον καταλύτη για την εκπληκτική ιστορία ενός πατέρα και του γιου του, που δεν άφησαν τις δυσκολίες, που σε πρώτο άκουσμα μοιάζουν ανυπέρβλητες, να μαυρίσουν τη ζωή τους. Αντίθετα, έχουν οργώσει τη χώρα και έχουν παρακολουθήσει μαζί περισσότερα από 1200 metal συγκροτήματα. Την ίδια στιγμή, ο Richard έχει πάρει την πρωτοβουλία να διοργανώσει ένα μίνι φεστιβάλ, με σκοπό να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το κοινό για τα παρόμοια προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Μια ζωή στα νοσοκομεία
Ο Richard μεγαλώνει μόνος του τον Mason στο Marple Grove, μια μικρή πόλη 70.000 κατοίκων στην Πολιτεία της Μινεσότα. Η εικόνα που έρχεται ανακλαστικά στο μυαλό, έχει να κάνει με δυσκολίες, στεναχώριες και θλίψη. Όχι ότι δεν υπήρξαν ή δεν εξακολουθούν να ταλανίζουν την καθημερινότητά τους.
«Τα νοσοκομεία έχουν γίνει το δεύτερο σπίτι μας. Ο Mason έχει κάνει 132 χειρουργεία και έχει περάσει πολλές ασθένειες που ήταν επικίνδυνες για τη ζωή του. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία 23 χρόνια, από τότε που ήταν πέντε ετών περίπου, όταν και παρουσιάστηκε το πρόβλημα», εξηγεί ο Richard και συμπληρώνει: «Οι δεσμοί που έχω μαζί του είναι πολύ ισχυροί. Έπρεπε να περιμένω έναν μήνα από τότε που γεννήθηκε για να βγει από την θερμοκοιτίδα και να τον αγκαλιάσω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που τον κράτησα στα χέρια μου για πρώτη φορά».
Η δύσκολη καθημερινότητα
Η καθημερινή ζωή του 28χρονου Mason είναι γεμάτη δυσκολίες. Είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, τρέφεται με σωληνάκια και όταν κοιμάται, μια ειδική αντλία τον τρέφει στη διάρκεια της νύχτας. «Η μεγαλύτερη μας ανησυχία είναι πάντοτε το ανέβασμα της πίεσης του. Ένα απλό ταξίδι μπορεί να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο, για αυτό διασφαλίζουμε πάντα ότι μετακινείται από τη θέση του συνεχώς, ώστε να αποφύγουμε τέτοια περιστατικά».
Η στιγμή της αποκάλυψης
Το περιστατικό που σήμανε την…εμβάπτιση του Mason στη θρησκεία του metal , συνέβη όταν ο Mason ήταν ακόμα μικρό παιδί. O Richard περιγράφει τα πιο σημαντικά περιστατικά του όμορφου ταξιδιού που ξεκίνησε έκτοτε: «Μία μέρα, γυρίζοντας από τη δουλειά μου, μείναμε μόνοι στο σπίτι, καθώς η μητέρα του βγήκε έξω. Ο Mason έκλαιγε συνεχώς από τότε που ήταν μωρό. Κάποια στιγμή και ενώ δεν σταματούσε να κλαίει, τον έβαλα στο καροτσάκι του και έβαλα στο βίντεο να παίξει το “Binge and Purge” των Metallica. Λίγα λεπτά αργότερα και ενώ έπλενα τα πιάτα, σταμάτησα να ακούω το κλάμα του. Πήγα να δω τι γίνεται και τον είδα να κοιμάται. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που κοιμόταν χωρίς να τον κρατάει κάποιος στα χέρια του. Αργότερα, άρχισε να συμβαίνει το ίδιο και στο αυτοκίνητο, όποτε έβαζα να ακούσουμε Metallica. Ηρεμούσε αμέσως μόλις τους άκουγε. Αρχικά αυτό συνέβαινε μόνο με τους Metallica, αλλά μετά άρχισε να γίνεται και με άλλα συγκροτήματα. Έτσι, σιγά σιγά αρχίσαμε να το εξελίσσουμε ακούγοντας πολλά ακόμα group».
Η πρώτη συναυλία…
Η ζωή πατέρα και γιου από τότε άλλαξε δραστικά και οι δυο τους πήραν τους δρόμους για να ροκάρουν σκληρά. Ο Richard θυμάται με λεπτομέρειες, την πρώτη συναυλία που είδε μαζί με τον γιο του. «Ήταν 8 Σεπτεμβρίου του2008, όταν πήγα τον Mason στην πρώτη συναυλία του. Ήταν οι Rage Against the Machine, στο Target Center. Η συναυλία έγινε στη διάρκεια του συνεδρίου των Ρεπουμπλικάνων και υπήρχε παντού αστυνομία και έφιππες ομάδες των ειδικών δυνάμεων (SWAT). Όταν μπήκαμε στον χώρο της συναυλίας, μας άνοιξαν όλες τις πόρτες και ο κόσμος που ήταν ήδη μέσα, έκανε χώρο για να είναι ο Mason μπροστά».
…και το άνοιγμα των φτερών
Αφότου έγινε η αρχή, ο Richard και ο Mason δεν είχαν σταματημό. «Είδαμε τους Metallica μαζί με τους Lamb of God, τους Rammstein και πάρα πολλούς ακόμα. Συνολικά, 450 μπάντες σε έναν μόνο χρόνο. Όταν φτάσαμε στο νούμερο 1060, σταματήσαμε να μετράμε. Υπολογίζω ότι από τότε, έχουμε δει 200 ακόμα συναυλίες. Όχι ότι έχει τη μεγαλύτερη σημασία, καθώς το σημαντικό είναι ότι περνάμε καλά, αλλά ο Mason έχει δει ζωντανά, περισσότερα από 1200 συγκροτήματα ως τώρα στη ζωή του».
Ποια ήταν τα περιστατικά που τους έμειναν στο μυαλό από την έως τώρα πορεία τους; «Τα πρώτα live που είδαμε μας χάρισαν μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχουμε. Υπήρξαν πολλές δυνατές στιγμές. Ο Mason έχει δει οκτώ φορές τους Metallica από την πρώτη σειρά, σε έξι διαφορετικές Πολιτείες. Το Chicago Open Air ήταν επίσης μία εξαιρετική εμπειρία. Είχα τον Mason μπροστά στη σκηνή, στη συναυλία των Slipknot, με 86.000 κόσμο πίσω μας. Μετά, ήταν ένα άλλο ταξίδι που κάναμε στο Auburn Hills για να δούμε τους Iron Maiden και στο «καπάκι» πήγαμε στο Σικάγο να τους ξαναδούμε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ταξιδέψαμε τόσο μακριά και είναι μία πολύ ξεχωριστή ανάμνηση».
Αλληλεγγύη και ευαισθητοποίηση
Το 2019 είναι μία σημαδιακή χρονιά για πατέρα και γιο. Τα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας του Mason, αποτέλεσαν την αφορμή για να οργανωθεί και να πραγματοποιηθεί ένα metal φεστιβάλ, με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για το πρόβλημα της εγκεφαλικής παράλυσης.
«Το 2018 ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά. Ανέβασε πολύ υψηλό πυρετό και νοσηλεύτηκε για καιρό. Είχα κανονίσει με κάποια φιλαράκια μέλη συγκροτημάτων, να κάνουμε τον Δεκέμβριο το μεγαλύτερο και πιο δυνατό πάρτι για τον Mason. Λόγω της κατάστασης, δεν μπόρεσε να γίνει τότε. Η επόμενη ημερομηνία που μπορούσαμε να το οργανώσουμε ήταν τον Μάρτιο. Αργότερα έμαθα ότι ο Μάρτιος του 2019 ήταν αφιερωμένος στην ενημέρωση του κοινού για το πρόβλημα της εγκεφαλικής παράλυσης. Έτσι το προχωρήσαμε, αν και ο Mason δεν ήταν απόλυτα καλά. Ο Mason είναι όμως ένας μαχητής, ένας πραγματικός πρωταθλητής. Γιατί ένας πρωταθλητής δεν καθορίζεται από το πόσες φορές έχει πέσει στη ζωή του, αλλά από το πόσες φορές σηκώθηκε στα πόδια του αφότου έπεσε. Είχαμε πολύ μεγάλη συμπαράσταση από τη metal κοινότητα. Ήρθαν να παίξουν 10 συγκροτήματα αλλά και πάρα πολλοί φίλοι και συμπαραστάτες του γιου μου. Πήγε τόσο καλά, που σκέψου ότι πήρε και ένα βραβείο ως η καλύτερη εκδήλωση της χρονιάς. Είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που έχουμε γνωρίσει τόσο πολλούς υπέροχους και υποστηρικτικούς μεταλάδες».
Το χόμπι… επάγγελμα
Το πιο ωραίο, το κρατήσαμε για το τέλος. Ο Mason, με την αμέριστη φυσικά συμπαράσταση των ανθρώπων που τον έχουν αγκαλιάσει, έχει κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Ας αφήσουμε όμως καλύτερα να τα περιγράψει ο ίδιος ο Richard: «Πρέπει να σου πω ότι υπήρξαν και ελάχιστοι άνθρωποι σε όλη αυτή την πορεία μας, που δεν ήταν θετικοί σε αυτό που κάναμε. Μας έλεγαν κάποιοι που μας έβλεπαν στις συναυλίες να πάμε στη θέση των αναπήρων και να δούμε από εκεί τα live. Τους απαντώ: Είστε τρελοί; Δεν υπάρχει περίπτωση ο γιος μου και εγώ να μην είμαστε στην πρώτη σειρά. Όμως υπήρξαν και κάποιοι που είπαν ότι καλό θα ήταν ο Mason να βρει δουλειά. Απαντώ και σε αυτούς: Ο Mason έχει πλέον δουλειά. Και μάλιστα την καλύτερη που θα μπορούσε να έχει. Ξεκινήσαμε μία εταιρεία που την ονομάσαμε “The Best Seat in the House”. Ένας φωτογράφος συναυλιών μας είπε κάποτε ότι στις συναυλίες που πηγαίνουμε, φτάνουμε σε σημεία κοντά στη σκηνή που ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να πλησιάσουν, οπότε μας φάνηκε τέλεια ιδέα. Ο Mason είναι πλέον ανταποκριτής συναυλιών και κάνει τα δύο πράγματα που αγαπά περισσότερο: Βλέπει συναυλίες και κάνει καινούριους φίλους».
Δεν χρειάζονται πολλά για επίλογο. Ο Mason είναι ένας πραγματικός μαχητής της ζωής. Ο Richard είναι το απόλυτο πρότυπο για έναν πατέρα που δείχνει καθημερινά ως που μπορεί να φτάσει η πατρική αγάπη. Και όλοι όσοι τους βοήθησαν να ζήσουν μοναδικές εμπειρίες, που λίγοι πατεράδες και γιοι έχουν ζήσει μαζί με αυτό τον τρόπο, τιμούν την ιδιότητα του ανθρώπου.
Και φυσικά: Heavy metal rules!
Νίκος Κασκαράς